خبرگزاری آریا -صدای زنگ هشدار که این بار از فراکسیون کشاورزی مجلس به گوش میرسد، روایت تازهای نیست؛ روایت کهنه و تکرارشدهای است از ظرفیتی عظیم که در پیچوخم بروکراسی، نگاههای بخشی و بیاعتمادی ساختاری، خاک میخورد. سخنان پیمان فلسفی، تنها یک انتقاد اداری نیست، بلکه تصویری دردناک از یک «پارادوکس مدیریتی» است: در کشوری با پیشینه کهن کشاورزی، شبکهای گسترده از تعاونیهای روستایی وجود دارد، اما این شبکه به جای آنکه رگهای حیاتی بخش تولید باشد، به مویرگهایی ضعیف و کماثر تبدیل شده است.